کد مطلب:276278 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:182
تعریف او در نوشته ها
تا آنجا كه من اطلاع دارم، نخستین كسی كه بیوگرافی او را نوشته، دوست ما، عالم فاضل كامل، مرحوم میرزا محمد علی معلّم حبیب آبادی است(1396 - 1308)، كه در سه كتاب از تألیفات خود از او یاد كرده. در كتاب خطّی خود «الامالی» ص 129 گفته است:
از علمای بزرگ و سادات جلیل اصفهان بود. در مسجد مرقد مطهر سید اسماعیل نواده امام زین العابدین علیه السلام [1] در جای پدرش مرحوم سید میرزا عبد الرزاق موسوی اقامه جماعت می كرد، و در جمع كردن اخبار و آثار وارده درباره حضرت مهدی علیه السلام اهتمام بسیار داشت، مادرش دختر مرحوم حاج میرزا حسین نایب الصدر بوده و دایی اش حاج میرمحمد صادق مدرّس. اشعار متوسّطی نیز درباره حضرت حجت علیه السلام می سرود و تخلّصش (تقی) بود، و خطّ خوبی داشت.
و نیز در كتاب «مقالات مبسوطه» نوشته است:
بر اساتید بزرگ اصفهان شاگردی كرد تا جایی كه از علمای مبرز و كسانی كه اجتهادشان مسلّم بود، گردید. چند سال پیش از فوتش، بین من و او رابطه دوستی برقرار شد و مكرّر در خانه اش در محله «یزد آباد» - از محله های اصفهان - او را ملاقات كردم. سالها با قناعت و
[ صفحه 44]
عفاف زندگی كرد و چندین بار به مكّه مكرمه و عراق برای حجّ و زیارت ائمّه اطهارعلیهم السلام به نیابت از بعضی مؤمنین سفر كرد و در رجب سال 1348 مختصر چیزهایی كه داشت فروخت و به عراق رفت و پس از بازگشت به بیماری دچار شد كه به زندگی اش خاتمه داد.
و در كتاب «مكارم الآثار» ذیل وقایع سال 1301 گفته:
سیدی نجیب و فقیهی ادیب بود، و از علمای برجسته اصفهان بود. خطّ ملیح و شعر خوبی داشت... مردم در نوشتن عریضه برای امام زمان علیه السلام و زیارت عاشورا به او معتقد بودند... بارها به خدمتش مشرّف شدم و از او بسیار استفاده نمودم...
شیخ ما آیت اللَّه علّامه شیخ آقابزرگ تهرانی نیز در كتاب «نقباء البشر»، ص 258 نوشته است:
عالم فاضل و سخنور توانایی است... از علمای بزرگ بود كه به وظایف شرعی و امامت جماعت و وعظ و غیر اینها اشتغال داشت.
همچنین مرحوم شیخ الأدباء حاج میرزا حسن خان انصاری معروف به «شیخ جابری» در كتاب خود «تاریخ اصبهان» ج 3، ص 53 گفته است:
میرزا سید محمد تقی بن میرزا عبد الرزاق احمدآبادی از معاصرین، و دارای تألیفاتی است... چندین سال با او دوستی داشتیم، و همچون پدرش خوش خط بود. و در جوانی درگذشت. سید فاضل صالح، حاج سید مصلح الدین نیز بیوگرافی مختصری از وی در «رجال اصبهان» آورده است، مراجعه شود. همچنین زركلی در «الاعلام» ج 6، ص 289 و كحّاله در «معجم المؤلّفین»، ج 9، ص 131 و مشار در «مؤلّفین كتب چاپی»، ج 2، ص 282 شرح حال ایشان را آورده اند و كحّاله مدفن وی را به اشتباه همدان ذكر كرده است.
از علمای بزرگ و سادات جلیل اصفهان بود. در مسجد مرقد مطهر سید اسماعیل نواده امام زین العابدین علیه السلام [1] در جای پدرش مرحوم سید میرزا عبد الرزاق موسوی اقامه جماعت می كرد، و در جمع كردن اخبار و آثار وارده درباره حضرت مهدی علیه السلام اهتمام بسیار داشت، مادرش دختر مرحوم حاج میرزا حسین نایب الصدر بوده و دایی اش حاج میرمحمد صادق مدرّس. اشعار متوسّطی نیز درباره حضرت حجت علیه السلام می سرود و تخلّصش (تقی) بود، و خطّ خوبی داشت.
و نیز در كتاب «مقالات مبسوطه» نوشته است:
بر اساتید بزرگ اصفهان شاگردی كرد تا جایی كه از علمای مبرز و كسانی كه اجتهادشان مسلّم بود، گردید. چند سال پیش از فوتش، بین من و او رابطه دوستی برقرار شد و مكرّر در خانه اش در محله «یزد آباد» - از محله های اصفهان - او را ملاقات كردم. سالها با قناعت و
[ صفحه 44]
عفاف زندگی كرد و چندین بار به مكّه مكرمه و عراق برای حجّ و زیارت ائمّه اطهارعلیهم السلام به نیابت از بعضی مؤمنین سفر كرد و در رجب سال 1348 مختصر چیزهایی كه داشت فروخت و به عراق رفت و پس از بازگشت به بیماری دچار شد كه به زندگی اش خاتمه داد.
و در كتاب «مكارم الآثار» ذیل وقایع سال 1301 گفته:
سیدی نجیب و فقیهی ادیب بود، و از علمای برجسته اصفهان بود. خطّ ملیح و شعر خوبی داشت... مردم در نوشتن عریضه برای امام زمان علیه السلام و زیارت عاشورا به او معتقد بودند... بارها به خدمتش مشرّف شدم و از او بسیار استفاده نمودم...
شیخ ما آیت اللَّه علّامه شیخ آقابزرگ تهرانی نیز در كتاب «نقباء البشر»، ص 258 نوشته است:
عالم فاضل و سخنور توانایی است... از علمای بزرگ بود كه به وظایف شرعی و امامت جماعت و وعظ و غیر اینها اشتغال داشت.
همچنین مرحوم شیخ الأدباء حاج میرزا حسن خان انصاری معروف به «شیخ جابری» در كتاب خود «تاریخ اصبهان» ج 3، ص 53 گفته است:
میرزا سید محمد تقی بن میرزا عبد الرزاق احمدآبادی از معاصرین، و دارای تألیفاتی است... چندین سال با او دوستی داشتیم، و همچون پدرش خوش خط بود. و در جوانی درگذشت. سید فاضل صالح، حاج سید مصلح الدین نیز بیوگرافی مختصری از وی در «رجال اصبهان» آورده است، مراجعه شود. همچنین زركلی در «الاعلام» ج 6، ص 289 و كحّاله در «معجم المؤلّفین»، ج 9، ص 131 و مشار در «مؤلّفین كتب چاپی»، ج 2، ص 282 شرح حال ایشان را آورده اند و كحّاله مدفن وی را به اشتباه همدان ذكر كرده است.
[1] بلكه نواده حضرت امام حسن مجتبي عليه السلام و از اجداد عالي سادات محترم طباطبايي. (مترجم).